Mijn moeder hield ook van parfum, net als ik. Wellicht ben ik iets meer bezeten, maar toch. Ze was jarenlang draagster van Chanel No. 19, O de Lancome en First van Van Cleef & Arpels. Soms maakte ze uitstapjes naar Cuir de Chanel of stal ze iets uit mijn parfumcollectie toen ik nog thuis woonde. In haar laatste jaren kocht ik ook L'Heure Bleue en Mitsouko van Guerlain voor haar. L'Heure Bleue vond ze verschrikkelijk, Mitsouko werd direct een favoriet. Zo'n flesje kon er goed in één maand doorheen gaan. Toen ze even zonder Mitsouko zat, heb ik haar als tussenoplossing Guerlain Champs Elysees gegeven, niet haar favoriet, maar ze vond het prima voor even. Ik besloot maar snel een nieuwe fles Mitsouko te bestellen. Die fles heeft ze nooit aangeraakt, hij arriveerde netjes bij mij thuis de dag nadat ze was overleden.
Mistouko is een meestercreatie, maar ik kan haar niet meer ruiken. De herinnering en bovengenoemde situatie hebben het voorgoed voor mij verpest. Champs Elysees is ook niet mijn favoriet, maar de fles die als tussenoplossing voor mijn moeder diende, staat nog steeds bij mij thuis. Af en toe ruik ik eraan en het herinnert me aan de laatste periode met mijn moeder, al was het niet "haar parfum". Ook mijn dochter vraagt me af en toe deze geur te spuiten op een shawl van oma, zodat ze die bij haar kan leggen. Zo sterk is voor mij geur verbonden met emotie.
Echter, als ik Chanel No.19 of First ruik, kan ik zo herinneringen oproepen van weleer. Van feestjes, etentjes, een opgedofte moeder. Herinneringen van een kleine ik, van mensen eromheen die inmiddels ook niet meer onder ons zijn. Ik kan een willekeurige oude foto pakken en me bijna direct herinneren hoe de setting was, hoe gezelllig het was en hoe het rook.
Mijn vader is Chanel Antaeus, Giorgio Armani Eau Pour Homme, appeltaart, zelfgemaakte worstenbroodjes en wildstoofpot. Mijn vader hield enorm van koken en was er erg goed in. Een kast vol kookboeken, een kast vol kruidenpotjes en een kelder vol conserven en wildfond. Ik vond alles wel lekker, maar opgenoemde was denk ik favoriet, want die geuren brengen me in herinnering direct terug in onze oude keuken.
En net zo goed als ik er blij van wordt, maakt het me soms ook verdrietig of melancholisch. Mijn ouders zijn er namelijk niet meer. Maar hoe mooi is het dat bepaalde geuren je direct terug kunnen brengen naar een bepaalde tijd in je leven of een bepaald persoon. Het geeft niet al is dat soms verdrietig, veel vaker is het juist mooi. Het gaat er namelijk niet om hoeveel je hebt of wat je hebt, het gaat erom wat in je in je hart bewaart en dat kun je altijd terugroepen. Herinneringen blijven altijd bestaan. En ik ben blij dat parfums me hierbij soms kunnen helpen...
Judith,
Founder