Het is geen geheim dat alle problemen in de wereld een invloed hebben op de economie en dus ook op het koopvermogen van de consument en daarmee ook op de prijzen van parfums. Of we het nu hebben over het handelsbeleid van Donald Trump, de oorlog tussen en monopolie van grote overzee transporteurs, de oorlog tussen Rusland en Oekraïne, allemaal hebben ze direct of indirect invloed op de prijzen van transport, grondstoffen en zoveel andere zaken, wat resulteert in een hogere prijs voor het eindproduct.
Tegenwoordig betalen we voor een "normaal" parfum net zoveel als voor een "niche parfum". Waar niche parfums ooit duurder waren, omdat ze kleinschaliger produceerden en een kleinere afzetmarkt hadden, gaat die vlieger natuurlijk niet meer op. Ook niche parfums zijn eigenlijk niet meer niche te noemen en vrijwel overal verkrijgbaar. Voor een gemiddelde fles Chanel of Dior wordt tegenwoordig gemakkelijk 150 euro gerekend.
Deze omslag heeft natuurlijk een effect op de aantrekkingskracht van bepaalde merken. Een gemiddeld jong volwassen persoon heeft naar mijn mening simpelweg niet de middelen om zulke dure parfums te betalen. Daarnaast is de tijd van het "signature parfum" tot mijn spijt een beetje voorbij. Een gemiddeld persoon wil graag meer hebben om uit te kiezen en zal dus ongeveer vier tot acht parfums in zijn of haar collectie hebben. Acht keer de grote som van 150 euro betalen is denk ik niet weggelegd voor de meeste mensen.
De wereld van Arabische parfums speelt hier heel handig op in. Voornamelijk in Dubai worden hele goede parfums geproduceerd in hele aantrekkelijke flessen en tegen prijzen van ongeveer 30 euro. Veel van deze producties zijn zogenaamde dupes van bekende geuren, maar ook unieke creaties komen voorbij. Deze Arabische parfumhuizen zijn enorm creatief, on trend en heel erg aanwezig op social media kanalen. Bijna elke maand wordt er wel een nieuw parfum op de markt gebracht. De meest waanzinnige creaties komen voorbij. De jongere generatie is hier enorm gevoelig voor en met prijzen van rond de 30 euro is het eigenlijk nog bijna acceptabel ook dat je tien of twintig van deze parfums koopt.
Deze marktbeweging is natuurlijk bijna de strop voor de reeds lang bestaande parfumhuizen. Naast dat de productiekosten enorm gestegen zijn, zullen zij duidelijk merken dat ze in marktaandeel verliezen door deze trendy Arabisch parfums. Zij zullen dus, naast stijgende productiekosten, ook vanwege het verminderde marktaandeel hun prijs moeten verhogen. Misschien niet de meest aantrekkelijke stap, maar onvermijdelijk. Nou zal Chanel of Dior niet direct van de markt verdwijnen hierdoor, daarvoor hebben ze een te grote populariteit, maar de klant zal tegenwoordig eerder één Chanel fles hebben en tien Dubai parfums en niet meer vijf flessen Chanel inclusief de bodycare.
Het effect van deze trend is natuurlijk het meest zichtbaar bij alle andere kleinere of minder populaire parfummerken. Er zijn (of moet ik zeggen waren) echt ontzettend veel parfummerken en jarenlang hebben deze merken hun hele gamma geproduceerd. Een enkele keer maar werd een deel ervan uit de handel genomen. Dat draait nu helemaal om. Op dit moment stoppen ontzettend veel parfumhuizen volledig met hun productie of kiezen ervoor om alleen met hun bestseller door te gaan. Wat je ook ziet is dat er flanker op flanker wordt uitgebracht, die vervolgens na twee jaar alweer uit productie gaat. Je moet iets doen om de aandacht van de eindgebruiker te trekken toch?
Er zijn ook parfumhuizen, zoals onder andere Lalique, dat voorheen grote oplages maakte die vervolgens massaal tegen enorm lage prijzen op de grijze markt terecht kwamen, die besluiten hun oplages te verkleinen en alleen nog maar aan te bieden aan geselecteerde dealers. Een minder grote productie betekent lagere kosten en door het aanbod exclusiever te maken wordt de kans op aantrekkingskracht op de consument ook groter.
Wat ook kenmerkend is, is dat de eerste generatie parfumliefhebbers zo stilletjes aan begint te verdwijnen. Parfum was vroeger natuurlijk een luxe product. Weinig mensen droegen parfum of hadden het geld om een parfum te betalen. Dat Chanel No. 5 natuurlijk al in 1921 op de markt kwam, wil niet zeggen dat de afname ervan groot was. Het werd gedragen door een selecte groep mensen. Het dagelijks gebruik van parfum, kwam pas wereldwijd in zwang vanaf de jaren vijftig of zestig van de vorige eeuw en waar het vanaf de jaren zeventig pas echt een onderdeel werd van de dagelijks routine.
De meeste mensen die toen hun signature geur kozen, bijvoorbeeld Chanel No. 5 of Lanvin's Arpège, zouden nu dus 75 tot 100 jaar oud moeten zijn. Onnodig te vermelden dat veel van deze mensen er niet meer zijn en daarmee dus ook oude klassiekers een veel minder grote afname kennen dan ongeveer 20 jaar of langer geleden. Chanel No. 5 is zo iconisch dat deze natuurlijk niet zal verdwijnen, maar Lanvin's Arpège stond toch jarenlang op een noemenswaardige nummer twee en de productie van Arpège is helaas gestopt. Zo was in de vorige eeuw Jean Patou enorm populair. Het parfum Joy was één van de duurste parfums ter wereld en werd gedragen door hele grote namen. Al reeds eerder werd de productie stopgezet om vervolgens zo'n tien jaar geleden nieuw leven ingeblazen te krijgen. Helaas was deze nieuwe productie van hele korte duur, omdat niemand rondom 2015 zat te wachten op deze erg klassieke geuren.
Echter zoals we inmiddels weten, vintage is hot en juist daarom nu zien we steeds vaker berichten op social media voorbij komen van mensen die teruggrijpen naar klassiekers. We hebben natuurlijk wel jaren achter ons van geuren die voornamelijk uniseks, houtachtig of gourmand waren. Altijd komt er weer een nieuwe trend en misschien heeft het uitgesproken zwaardere karakter van de Dubai parfums er aan bij gedragen dat ook de jongere generatie nu weer openstaat voor de klassiekers van weleer. Misschien komt het Chanel No. 5 genre dan eindelijk van zijn "grootmoeder imago" af en gaan we inzien dat de parfums van weleer soms echte meesterwerken waren. Want hoe je het ook wendt of keert, er komt een tijd dat we wel weer genoeg krijgen van Pistachio en Ambroxan en gewoon weer sexy willen ruiken, toch?
Judith
Founder